Sürekli iyileştirme hikayelerinde bugün konuğumuz Henry Ford. Henry Ford, yaşadığı dönemde yaptığı değişikliklerle sürekli iyileştirme ve inovasyon açısından sektöre büyük katkı sağlamış bir öncü. Gelin birlikte hem o döneme hem de Henry Ford’un yaptıklarına bakalım. Sürekli iyileştirme hikayelerinin 1.sinde Peronnet, Taylor ve Shewart’tan bahsetmiştik.

Müşterinin Sesi

19.yüzyılın sonunda otomobil sektörü küçüktü ve çekici değildi. Otomobil, yaklaşık 1500$’dı. Çok zenginler dışındakilerin alamadığı lüks otomobil üretmek için rekabet vardı. Ford, at arabalarının fiyatına yakın ve onların kullanım kolaylığında bir araç üretme peşindeydi.

O dönemler at arabaları, Amerika’daki yerel ulaşımın başlıca aracıydı. At arabalarının otomobillere göre 2 üstünlüğü vardı:

• Atlar, otomobilleri engelleyen tümsek ve çamurları, özellikle yağmurda ve karda kolaylıkla geçebiliyordu.
• İnsanlar atlar ve kasalarının bakımını kolaylıkla yapıyordu. Otomobillerin bakımını ise, pahalı ve az sayıdaki uzman tamircilere yaptırıyorlardı. Bu nedenle bakımları daha zordu.

Henry Ford’un bu üstünlükleri kavraması müşteri ihtiyacını doğru tespit etmesini sağladı. Ford, “T-model otomobili, en iyi malzemelerle yapıldı” dedi. At arabaları gibi gündelik kullanım için bir otomobil yaptı. Araç, güvenilir ve dayanıklıydı. Yağmurda, karda, toprak yollarda çaba harcamadan seyahat etmek üzere tasarlanmıştı. Kullanması ve tamir etmesi kolaydı. Ford, otomobillerin ve at arabalarının sektör sınırlarını yeniden inşa etti.

Ancak Henry Ford maliyeti de azaltmak istiyordu ki at arabasının müşterisi olanlar onun ürettiği otomobili alsınlar. Henry, Chicago’daki bir mezbahayı ziyaret ettiğinde kafasında bir fikir oluştu. Mezbahada hayvan karkasları hareketli bir zincir hattında ilerliyordu. Her kasap karkas üzerinde sürekli aynı işlemi yapıyordu. Henry, bu hareketli sistemin tersini otomobil montaj hattında kullanabileceğini fark etti. Tarihteki ilk hareketli montaj hattını kurdu. 1908 yılı Ekim ayında Ford Model-T’yi tanıttı.

Ford, T-model fiyatları yıllar bazında düştü:

• 1908’de 850 $
• 1912’de 690 $
• 1924’te 295 $ inmişti.

Çünkü Henry Ford, kendine diğer otomobile üreticilerinin fiyatlarını değil, 400$ olan at arabasının fiyatını hedefine almıştı. Böylelikle at arabası alıcılıları, otomobil alıcısına dönüştü. Ford’un pazar payı, 1908 yılında %9’dan 1921’de %61’e ulaştı.

Tedarik Zinciri

Başlangıçta arabanın çoğu parçası tedarikçi firmalar tarafından üretiliyordu. Teslimattaki gecikmeler üretimi durduruyordu. Bu nedenle 1905 yılında Ford Motor Company’yi kurduğunda motor ve şanzıman üretimini de firma içinde yapmaya başladı.

Henry Ford, “Hayatım ve İşim” kitabında, tam zamanında üretimin faydalarının üzerinde durdu. Bunun yanında üretimin sorunsuz çalışmasını sağlamak için teslimat süresindeki değişiklikleri ortadan kaldırma gerekliliğini de vurguladı.

Standartlaşma & Maliyet iyileştirme

Ford, müşteriye değerde artışı sunarken, sektörde en düşük maliyet yapısını da elde etti. Çünkü sınırlı seçeneklerle ve birbiriyle değiştirilebilir parçalarla otomobilleri yüksek oranda standartlaştırdı. Ustalar, üretim başlangıcından bitişine kadar tek tek herbir otomobil parçasını yapardı. Bunu değiştirdi. Hızlı ve seri bir şekilde küçük parçalara ayrılmış işler üzerinde çalışanlardan oluşan montaj hattına dönüştürdü.

Bu değişiklikler ile Ford, 12 saat süren üretim süresini 1 saat 33 dakikaya düşürdü.

Kriz çözümü

İşçilik ücretleri

Bölünmüş görevlerle işleri bu şekilde yürütmek verimliliği arttırmıştı. Fakat başka bir soruna yol açmıştı. Çalışanlar alışık olmadıkları çalışma yöntemi ve üretim teknikleri nedeniyle işi bırakıyorlardı. Çünkü aynı yerde ayakta durarak çalışıyorlar ve mekanikleşmeye başladıklarını düşünüyorlardı.

Henry Ford bu sorunu çözmek için cesur bir adım attı. O dönemde günlük ücret ortalama 2 $ civarındaydı. Ford günlük ücreti 8 $’a çıkardı, çalışma saatini günlük 9 saatten 8 saate düşürdü.

Günlük ortalama 5 $ ücret açıklamasından sonra Ford fabrikasına 10.000 kişi iş başvurusu için geldi.

Tek renk araç üretimi

Model T satışları 1920’lerin ortasına kadar artmaya devam etti. Sadece siyah renk üretiminde ısrar, sonunda satışların ciddi oranda azalmasına neden oldu. Model T sadece siyah renk üretiliyordu, çünkü siyah boya rengi daha hızlı kuruyordu. Otomobiller yaygınlaştıkça müşterilerin farklı renkte otomobil beklentisi oluştu. Bununla ilgili soru soran bir gazeteciye Henry Ford şu cevabı verdi:

Müşteriler istedikleri renk arabaya sahip olabilirler, rengi siyah olduğu sürece.

Henry Ford

Ancak satışların azalması ve yöneticilerinin ısrarına karşı koyamadı. Farklı renk ve modelde arabaların üretimine izin verdi.

Özetle, Henry Ford bir Model T yapmakta harikaydı. Ancak insanlar Model T’den başka bir şey istediğinde, zorluklar oluştu. Bunlarla baş etmek konusunda sistemi ileriye taşıyamadılar.

Ancak Toyota Üretim Sistemi (TPS), Ford’un sürecini bir adım öteye taşıdı. Ohno ve diğer şirket yöneticileri, Ford’un fikirleri üzerine inşa ettiler. Üretim sürecinde, verimsizlikler yaratmadan iş akışında daha fazla değişik tip üretime izin veren değişiklikler yaptılar.

Gelcek yazılarımızda Taichi OHNO ve sürekli iyileştirmeye de bakacağız.

Kaynaklar:

My Life and My Work – Henry Ford

https://www.quora.com/What-piece-of-financial-advice-is-hard-to-explain-to-others

http://www.mtfca.com/discus/messages/257047/274489.html?1331614274